Poddani Jego Wysokości Bobika

A Wy? Komu lub czemu podporządkowujecie się w domu? Ja jestem lokajem niewielkich synów własnych, przyznaję nim któryś wrzaśnie czwarty raz. Ale są też inni kamerdy-
nerzy, służący – przypomnijcie sobie rozliczne fotoreportaże w sieci – kotom, rzadziej psom, papugom, porcelanowym Napoleonom czy jaśkom ze złotymi myślami.

Książka-wyszywanka „Ja, Bobik” już swym tytułem nawiązuje do cudzych wysokich mniemań na własny temat. Główny bohater, kot, „My, Król” w opowieści Ewy-Kociary Pawlak (popatrzcie na kapitalne zdjęcie autorki wraz z rzeczonym Bobikiem) żyje, i ma się dobrze; małżeństwo artystów – Ewy i Pawła Pawlaków (ten ostatni to przecież znany ilustrator i autor dziesiątek pięknych książek) postanowiło w urzekający
sposób przyznać się, że jako Eja i Ajeł stanowią wierny dwór Bobika.

Wiadomo, że gdy sami nazywaliśmy się lokajami naszej progenitury, no, tak naprawdę projektowaliśmy swoje naiwne wyobrażenia na biedne dzieci. To przyjemne i ratunkowe jakoś sobie wytłumaczyć, zracjonalizować własne poddaństwo, usprawiedliwić wobec własnego rozsądku gotowość do wszelkich poświęceń oraz głupkowate rozanielenie
na każdy sygnał łaskawej aprobaty.

Książka Ewy Kozyry-Pawlak posiada głębię wziętą również z wrażenia wielowymiaro-
wości, którą daje powabnie nakładane na siebie warstwy tkanin. Tekst jest odpowiednio zabawny i przenikliwy, co docenią zwłaszcza ci wymienieni w pierwszym akapicie, lecz wcale nie tylko oni. Nie sądzę bowiem, by nasi królowie mieli świadomość, że są królami. To my ich potrzebujemy. Każdy ma przecież jakieś pretensje do tronu.

Dom Bajek zaprasza na serię pięciu kocich spotkań pod hasłem „Kociambry ze Starego
Miasta”, w samym centrum tegoż (i przez Radę Osiedla Stare Miasto zafundowaną).
Zobaczymy się w ekstra miejscu przy Piekarach, wejście od tej wyjątkowej w Poznaniu wąskiej i stromej ulicy Wysokiej – CMOK-u. Dzieją się tam różne ciekawe rzeczy, można się wybawić i wiele dowiedzieć. Zaczynamy w sobotę o 10.30.

Maria

Ja, Bobik czyli prawdziwa historia o kocie, który myślał, że jest królem
Ewa Kozyra-Pawlak
Wydawnictwo Nasza Księgarnia 2014

Projekt „Kociambry ze Starego Miasta” dofinansowano ze środków budżetowych miasta Poznania, realizowany jest dzięki wsparciu Rady Osiedla Stare Miasto.

Autorką identyfikacji wizualnej do projektu jest artystka Katarzyna Olbrycht.

Ilustracje zaczerpnęłyśmy ze strony wydawcy, zasobów własnych oraz ze strony http://fldd.pl.

Kot kotu kotem Logiczne zagadki bytowe dla dzieci.

Sądzimy świat wedle siebie. Podziwiamy, zazdrościmy u innych tego, czego sami pragniemy, uznajemy za osiągnięcie. Uznajemy się za wyjątkowych, za ludzi będących wzorem całej ludzkości, i równocześnie najlepszym uosobieniem jej ideału. Rozumiecie, o co chodzi? Myśląc tak możemy wpaść w prawdziwe kłopoty. Poczuć się samotnym, oderwanym, przez swoją wydumaną lepszość lub gorszość.

 

W niedużej książce izraelsko-amerykańskiej ilustratorki, pisarki, blogerki i projektantki Galii Bernstein morał o tym, że milej żyje się dostrzegając podobieństwa między nami
a najmniej nas przypominającymi w cechach fizycznych ludźmi, ujęty jest w ramy bajki zwierzęcej. Zazwyczaj autorzy czynią bohaterami swych opowiadań zwierzaki różnych gatunków – dżdżownica koleguje się z chomikiem, wilk ze świnkami, sowa z zającem.

W książce pod mocnym tytułem „Jestem kotem” bohater tytułowy, mały i dość pulchny Felek, spotyka wyłącznie przedstawicieli swojego gatunku. Geparda, lwa, pumę, tygrysa, panterę. Nie może im się to w łbach pomieścić – jakżeż to drobne coś bez grzywy, pas-
ków, ani czarne ani pomarańczowe, nie potrafiące skakać ani porządnie ryknąć, może być kotem! Po kolei próbują Felka wyprowadzić z błędu, śmieją się z naiwności przyby-
sza. Ten jednak w owej niewygodnej sytuacji zaczyna ją analizować: wszystkie spotkane zwierzęta różnią się kolorami, zdolnościami i – tu czytelnik sam może pomyśleć – np. miejscami siedlisk. W końcu pada zasadnicze pytanie: „Jak to możliwe, że wszystkie jesteście kotami?”

Jedną z najlepszych rzeczy w powiastce „Jestem kotem” są ilustracje – zajrzyjcie na stronę
autorki, jej bloga (gdzie, m.in. literacko i z dystansem do siebie przedstawia swoje pro-
jekty inspirowanych wschodnio- i północnoeuropejską ludowością przedmioty, a przede wszystkim wielkodusznie prezentuje wyjątkowe dzieła innych artystów); przywodzą na myśl doskonale przemyślane i wykonane rysunki satyryczne najlepszych czasopism, staromodną sztukę zastępowaną obecnie przez memy, gify, emotikony. Wartością staje się zatem wyraz oczu małego Felka, zbliżenie kolorowych puchatych ogonów, układ szczerzących się w ryku śmiechu paszcz drapieżników.

Kapitalna, elegancka, uniwersalna rzecz dla wszystkich.

Dom Bajek zaprasza na serię pięciu kocich spotkań pod hasłem „Kociambry ze Starego
Miasta”, w samym centrum tegoż (i przez Radę Osiedla Stare Miasto zafundowaną).
Zobaczymy się w ekstra miejscu przy Piekarach, wejście od tej wyjątkowej w Poznaniu wąskiej i stromej ulicy Wysokiej – CMOK-u. Dzieją się tam różne ciekawe rzeczy, można się wybawić i wiele dowiedzieć.

Zaczynamy w sobotę o 10.30, a potem co dwa tygodnie.

Nie musicie szaleć za kotami.

Maria

„Jestem kotem”, Galia Bernstein
wyd. Nasza Księgarnia

Projekt „Kociambry ze Starego Miasta” dofinansowano ze środków budżetowych miasta Poznania, realizowany jest dzięki wsparciu Rady Osiedla Stare Miasto.

Autorką identyfikacji wizualnej do projektu jest artystka Katarzyna Olbrycht.

 

Ilustracje zaczerpnęłyśmy ze strony wydawcy, zasobów własnych oraz ze strony www.letstalkpicturebooks.com.